Günümüzde neredeyse her yaş grubunun elinde olan, tüm dünyayı içine sığdırdığımız dijital ekranlar, işimizi fazlasıyla kolaylaştırsa da minik yaş gruplarının gelişimini negatif etkiliyor. Bilhassa 0-2 yaş grubu için çekince daha büyük. Ailelerin en fazlaca yapmış olduğu yanlış ise ağlayan, yiyecek yememekte ısrar eden evlatların eline telefon, tablet şeklinde dijital ekranlı aletlerin verilmesi oluyor. Minik yaşlarda dijital ekrana fazlasıyla maruz kalmak zeka geriliğinden dikkat eksikliğine kadar birçok sıkıntıya sebep olabiliyor. Atlantis Danışmak Merkezi psikologlarından Gizem Emre, ebeveynlerin bu mevzuda en fazlaca yapmış olduğu hataları söyledi. Emre, evlatların 0-2 yaş aralığında beyinsel gelişiminin fazlaca mühim bulunduğunu, evlatların ellerine erken yaşta telefon verilmesi durumunda gelişimlerinde mühim sıkıntılar yaşandığını söylemiş oldu. Evlatların olabildiğince telefondan ve elektronik cihazlardan uzak tutulması icap ettiğini söyleyen psikolog Emre, küçüklere yiyecek yedirirken ellerine telefon verilmemesi icap ettiğini, verilmesi durumunda ileride kontakt sıkıntısı yaşayacağını ve bilimsel niteliği olan alanda geri planda kalacağını söylemiş oldu. “0-2 yaş içinde beyinsel gelişim devam ediyor” Değişen teknolojinin çocuklar üstündeki negatif etkilerinden bahseden psikolog Gizem Emre, “Teknoloji çağlarında yaşıyoruz. Normal olarak çocuklarımızı telefon, tablet ve televizyondan uzak tutmak kolay değil.
Sadece ebeveynlerin evlatların yanında olup, kontrolü sağlamaları gerekiyor. Erken çocukluk periyodu dediğimiz 0-2 yaş içinde beyinsel gelişim devam ediyor. Evlatlarımızın bu gelişimini desteklemek için elektronik cihazlardan uzak tutmamız gerekiyor. Çocuklarımızla oyunlar kurabilir ve oynayabiliriz. Etrafımızdaki her şey elektronik ve evlatlarımızın dikkati dağılabilir sadece biz ebeveyn olarak bunun kontrolünü elimize almamız gerekiyor. Çocuk ne kadar azca ekrana maruz kalırsa, o denli çevreye dönük olacak, gerçek hayatta birçok şeyin farkına varacak ve deneyimleme fırsatı bulacaktır. Bu sayede çocuğun beyinsel gelişimine katkı sağlanacaktır. Bu yüzden çocuklarımızı tehlikeli sonuç yaş dediğimiz 0-2 dönemde ve ileriki yaşlarda parlak ekranlardan uzak tutmalıyız” dedi.
“Çocuk telefon elindeyken ne yediğini bilmiyor, çevresine dikkat etmiyor ve kendisini iletişime kapatarak telefona odaklanıyor” Evlatların yiyecek yemediği durumlarda anne ve babaların çözüm olarak telefona sarıldığını özetleyen Gizem Emre, “Kimi zaman çocuklar yiyecek yemiyor ve ebeveyn ne yapacağını şaşırarak onun eline telefonu veriyor. Bu sırada çocuk ekrana bakarken anne babalar de yiyecek yedirmeye çalışıyor. Bu durum bizim istediğimiz bir şey değil. Bu aşamada çocuğun elinden telefonu aldığımız vakit ağlamaya başlıyor, telefonu istiyor ve alışkanlığa dönüşüyor. Anne, baba ne yapacağını bilemediği için çocuk ağlamasın diye telefonu yeniden eline veriyor. Ekran ve görsel doğal ki de çocuğun ilgisini çekiyor sadece bu sefer kendini dış dünyaya kapatıyor. Telefona bakarak yiyecek yiyen çocuk ne yediğini bilmiyor, tat alamıyor. Bu sebeple anne babalar alternatif yollar bulmalıdır Evladı telefona alıştıran anne ve babalar yavaş yavaş bunun süresini azaltmalılar. Aşama aşama çocuğa verilen telefon süresi azalınca çocuk tekrar telefonu eline almayacak. Çocuk telefon elindeyken ne yediğini bilmiyor, çevresine dikkat etmiyor ve kendisini iletişime kapatarak telefona odaklanıyor. Bizim istediğimiz bu değil, çocuğun olabildiğince odağını çevresine vermesini ve kontakt kurmasını sağlamasını istiyoruz” diye konuştu. “Çocuğumuzu denetim edermiş yada sorgularmış şeklinde değil, meraklı gözlerle onun ne yaptığını anlamaya çalışmalıyız” Bir tek 0-2 yaş aralığındaki çocuklar değil, öteki yaş grupları için de sıkıntılar olabileceğini ifade eden Gizem Emre, “Baktığımız vakit her çocuğun elinde bir telefon görüyoruz ve ebeveyn olarak bu durum kontrolümüzden çıkabiliyor. Bir ebeveyn olarak çocuğumuzun yanında olmalıyız. Çocuğumuzu denetim edermiş yada sorgularmış şeklinde değil, meraklı gözlerle onun ne yaptığını anlamaya emek harcayarak ‘A kızım ne yapıyorsun, nelere bakıyorsun, ben de bakabilir miyim? Ne kadar da güzel oyun oynuyorsun’ gibisinden sorular sorularak çocuğun yanında olunmalıdır. Denetim mekanizması olarak çocuğun yanında durmak gerekiyor.
Doğal ki de bununla ilgili interneti daha verimli kullanarak evladı bilgilendirebiliriz. Eğer evladımız uzun süre senelerce ekrana maruz kaldıysa ya da yiyecek yedirirken televizyonu açtıysak yada eline telefon tutuşturduysak bunun doğal ki negatif geri dönüşleri olacaktır. Doğal olarak ki her çocuk özeldir ve birbirinden değişik özellikler taşıyor sadece toplumsal çevreye karşı duyarsızlaşmaya, kendi içine kapanmaya, kontakt kurmamaya ve en önemlisi arkadaşları ile mahallede iyi mi oyun kuracağını, iyi mi arkadaşlık kuracağını bilmemeye yol açıyor. Bu durum ileriki yaşlarda çocuğun eğitimini ve bilimsel niteliği olan başarısını etkileyecek. Bu durumda çocuk derslerine daha azca odaklanabilecek. Çocuk evet ekrana odaklanıyor sadece renkli olması sebebiyle bu tarz bir olay oluyor. Bu gerçek hayata döndüğü vakit yazılara odaklanma ve öğretmeni dinlerken konuşmaya odaklanmasında problemlere sebep olabilir. Burada bilişsel bir süreç devreye giriyor. Biz ekrana maruz kaldığımız vakit bu bilişsel süreci arka plana atıyoruz. Bundan dolayı bu süreç çocuğumuzun bilimsel niteliği olan başarısını fazlaca büyük bir halde etkileyecektir” şeklinde konuştu.
Yoruma kapalı.