Prof. Dr. Tuncay Dilci, koronavirüs sürecinde dijital bağımlılığın niçin olduğu problemler hakkında açıklamalarda bulunmuş oldu. Prof. Dr. Dilci, yaptıkları araştırma sonuçlarına nazaran dijital bağımlılığın cemiyet sağlığı açısından mühim sorunlara yol açtığını belirterek, “Bu sorunsallık daha fazlaca yoksunluk sendromu ve dürtüsel bozukluk şeklinde kendini gösterirken, 3’üncü sırada performans düşüklüğü şeklinde kendini gösteriyor. Dijital nesne kullanımına bağlı olarak yoksunluk sendromunun yüzde 30’luk oranda bir artış gösterdiği, şu demek oluyor ki insanların artık bağımlı olmaktan ziyade dijital nesnelere bağlı olarak yaşadıklarını görüyoruz.
Öteki bir söylemle bu dijital nesneler ve dijital mecralar artık hayatımızın bir parçası ve düzgüsel kişisel bir hususi organımız, uzvumuz benzer biçimde algılanmaktadır. Bunların herhangi bir halde olmamasından, eksikliğinden kaynaklı hırçınlıklar, depresif tutumlar, agresiflikler ve memnuniyetsizlik eşliğinde nörokimyasal bir bozukluğa doğru evrilmektedir. Bu sonuçta yoksunluğun getirmiş olduğu ve o şeyin olmamasından kaynaklı bir sorun olup şu anda toplumda en fazlaca koronavirüs döneminde görülen sorunlardan bir tanesidir. Bu durum, koronavirüs dönemine nazaran yüzde 130’luk artışla yoksunluk sendromunda 1’inci sırada çıkarken, bu bozukluğu derhal takiben yüzde 70’lik bir artışla dijital nesneler kullanımına bağlı olarak dürtüsel bozukluklar karşımıza çıkıyor” dedi.
‘KRONİK STRES BOZUKLUĞU ŞEKLİNDE YANSIMALARI VAR’
Dijital bağımlılığın en fazlaca yoksunluk sendromuna niçin bulunduğunu söyleyen Prof. Dr. Dilci, şu şekilde devam etti:
“Buna bağlı olarak toplumda fikir üretememek, kendini rahat ifade edememenin getirmiş olduğu hırçınlık, sabırsızlık, dürtüsel bozukluğa dönüşerek şiddete evrilmektedir. Bunun nihai sonucunu da araştırmalarımızda görüyoruz. Dijital bağımlılıkta hormonların her defasında bir üst düzey düzeyinde beklentinin olması, bunun sonucunun madde bağımlılığına evrilmeyi hızlandıracağı kanaatindeyim. Bizim dijitanalizin boyutları içinde dürtüsel bozukluk var. Her ikisinde de yoksunluk sendromunun birbirine entegre olan kavramlar ve akraba olan kavramlardır. Her ikisi de bireyde ciddi anlamda kronik stres bozukluğu şeklinde yansımaya niçin oluyor. Şu demek oluyor ki istenilen nesnelerin ya da içeriklerin temas alışkanlıklarından yeterince gerçekleşmemesi ya da her defasında bir düzey beklentisi kişide bir kaygı, anksiyete bozukluğu ve stres bozukluğuna dönüşmektedir. Bu stres bozukluğu da hiddet, hırçınlaşma, hücum, agresif söylemler şeklinde karşımıza çıkmaktadır ve iletişimi sabote etmektedir.”
Yoruma kapalı.